Ik blijk het dus helemaal fout te doen.
Afgelopen maandag tijdens de workshop Columns en Blogs schrijven heb ik van Merel Roze geleerd hoe het wél moet. Dat je moet beslissen waar je stukje eigenlijk over gaat. Wat is de `Wat´ zeg maar.
En dat je stukje dáár dan dus over gaat, en niet over nog drie andere dingen
Een goed stukje heeft verder een pakkende, redelijk korte openingszin.
Het stukje heeft een begin, midden en een duidelijk eind (zodat het een afgerond geheel is, mensen!), mét een sterke afsluiting.
Oh ja, en het ergst moet nog komen: Een goed stukje mag niet te lang zijn, lange stukjes worden significant minder gelezen dan korte blijkt uit onderzoek.
Ik kijk mijn blog tot nu toe nog eens door. Mijn bange vermoedens worden helaas bevestigd.
De stukjes starten met willekeurige, ellenlange zinnen. Vervolgens wordt er op pak ´m beet 5 `Wat`-jes in gegaan.
Begin, midden, eind, ik zie ze niet. Sterke, ronde, afsluitingen, nou ja, daar heb ik mijn momenten, maar het is over het algemeen ook niet om over naar huis te schrijven.
En de lengte van de stukken, daar gaan we het niet eens over hebben.
Na het aanvankelijke gevoel van teleurstelling en Groot Verdriet, voel ik een vastberadenheid over me heen komen.
Ik ga mijn leven beteren, en wel dit stukje nog.
* Over voetnoten hebben we het trouwens niet gehad. Die mogen denk ik nog wel hoor. Hoop ik toch. Ja, vast wel.
