Het helpen van J.

J. is verklaard tot High Potential op het werk (ja duh, komen ze nu pas mee) en moest dus even een soort Persoonlijk Ontwikkel Plan* maken, en binnen twee dagen graag.

Nou ben ik toevallig heel goed in het zien en benoemen van kwaliteiten in mensen. En in tegenstelling tot wat ik in deze blogs laat zien, kan ik dat ook erg kort en bondig. We gingen er dus even gezellig samen voor zitten.

J. vond het wel verdacht dat ik wilde typen, maar was erg blij dat ik zo goed kon abstraheren en formuleren.

(J: ‘in die functie heb ik geleerd dat als mensen moeilijk doen op het werk er misschien iets met die persoon aan de hand is waarvan ik niet wist. En dan ging ik met die persoon praten..’ Ik: ‘Oh, je bedoelt je hebt geleerd om te gaan met weerstand en je inlevingsvermogen verder ontwikkeld?’ enzovoorts)

Minder blij was hij op het moment dat ik zijn input volledig negeerde en gewoon opschreef wat ik zelf over hem vond.

(hij heeft wat ik toen opschreef er anders wel mooi in laten staan, dus dat zegt ook weer genoeg)

* Vind ik eigenlijk onzin, want ontwikkeling gebeurt while your busy making other plans, zeg maar. En een POP is een typisch voorbeeld van een other plan.

Al kan het natuurlijk ook niet echt kwaad om er eens bewust bij stil te staan allemaal..

Weer een geval van aan de ene kant maar ook die andere kant dus.

Gezond

Is dit nu een weblog over het opstarten van mijn eigen onderneming, voor overpeizingen over verlies en rouw, of een plek om vakantie-foto’s neer te zetten? Is het een kook-blog of gewoon een beetje om te klessebessen, ik weet het soms ook niet meer mensen.

Nu heb ik in ieder geval weer eens iets lekkers gemaakt uit een superleuk kook-of-eigenlijk-bak-boek, dus ik dacht ik deel het maar even. Het boek heet Lisette in Luilekkerland. Het staat vol met vegan recepten voor taarten en koekjes, waarin dus helemaal geen gebruik wordt gemaakt van ingrediënten van dierlijke afkomst, ook geen eieren of zuivel.

Op zich zijn we hier in huize S. en J. al vrij goed bezig met het minderen van onze vleesconsumptie.

En met we bedoel ik eigenlijk ik, want sinds mijn sabbatical en de vrije tijd die daar nu eenmaal bij hoort, ben ik toch zo’n beetje Hoofd Catering geworden hier in huis. Heerlijk rolbevestigend en iets waar J. maar al te graag en snel aan went volgens mij.

Mocht die coachingsonderneming van mij nu zomaar onwijs gaan lopen -wat natuurlijk ook gaat gebeuren- dan staan ons nog heel wat ‘verdeling huishoudelijke taken’-discussies te wachten.

Maar wie dan leeft, wie dan zorgt tenslotte.

Duss, laat ik dan toch maar weer eens tot mijn punt komen, uit het vegan boek, heb ik heden gemaakt:

Model-proof-candy!

Nou ben ik geen model off course, maar het idee is: relatief gezonde snoepjes, zonder geraffineerde suikers of 'slechte vetten' en zonder dieren dood te hoeven maken.

Ook altijd leuk als je iets helemaal zelf maakt en daarbij de fabrieksproducten/supermarkt over kan slaan natuurlijk.

                                                                                                   

Ik ben voor een deel van de ingrediënten meteen naar mijn plaatselijke notenboer geweest, hier op de hoek. Is toevallig wel de Beste Notenboer van Noord-Holland! (En 4^e van Nederland, hebben ze ook heel mooi en eerlijk erbij gezet. Nog steeds hartstikke knap natuurlijk.)

Daar heb ik verschillende gedroogde vruchten en gemengde noten gehaald, om ze vervolgens samen met de andere ingrediënten* in de keukenmachine fijn te malen tot een soort klef deeg.
Hier kun je dan weer balletjes van draaien en dan krijg iets wat er zo uit ziet:

Een soort gehaktballetjes dus, maar dan heel lekker zoet. Nog niet echt aantrekkelijk qua uiterlijk alleen.
Daarom heb ik de helft door geraspte kokos en de andere helft door cacao gerold (stond ook gewoon in het recept, niet dat ik nu met de eer ga strijken), en dan begint het pas echt ergens op te lijken: 

Wauw! Très Cool, niet? En superlekker dus.

Ik wil eigenlijk gelijk door met de kokosmakronen (zonder boter en suiker, maar met rijstsiroop!) maar ik ben bang dat ik die dan allemaal zelf ga opeten.
Gezond en duurzaam of niet, dat lijkt me toch ook niet de bedoeling.

Met de balletjes valt het tot nu toe erg mee, ik heb er sinds vanmiddag pas zes op, en nog negentien (!) over.
Ik mag er dus heus wel nog één of twee, vinden jullie ook niet? 


* Ik durf hier geen plagiaat te plegen en bovendien vind ik dat je gewoon het boek moet kopen. Je mag wel een keer komen proeven!

Poeh Poeh

Nou, dat je-eigen-onderneming-opstarten-gebeuren doe je er niet zo even bij, zeg!

Het is dat het zoveel positieve energie geeft, anders zou ik erg nog moe van worden.

Tenminste, ja, ik ben dus wel heel moe, maar dan dus blij moe, niet chagrijnig moe.

En vandaag dan weer specifiek: blij moe én brak, een prachtige combinatie, buiten de chocola-behoefte die daar bij hoort dan.

Maar, zeg nou zelf, bij welke gemoedstoestand hoort nu eigenlijk géén chocoladebehoefte..

Ik kan ‘m zo snel niet verzinnen in elk geval. Maar ik ben dan ook brak hè.

Dat komt van het gisteren tot sluit in café de Gaeper zitten en daarbij vieux cola’s drinken. Of eigenlijk niet in maar voor de Gaeper, want er moest ook ineens weer gerookt worden, dat effect hebben vieux-cola’s op mij. (En ik hóór je denken, vieux-cola’s WTF? Maar dit is een oud-hollandse kroeg en daar is vieux een zeer geaccepteerd drankje, en goedkoper dan rum bovendien. Dus.)

Ik had daar afgesproken met mijn website-bouw-vrouw, waar ik al weken zeer succesvol mee samenwerk, maar die ik nog niet live had ontmoet.

Was een groot succes en het is dus vrij laat geworden, voor een woensdagavond dan. Maar dat is dus één van de vele voordelen* van het zelfstandig ondernemerschap, gewoon op een doordeweekse dag eens ouderwets kroeghangen.

* Over het nadeel van zelf moeten zorgen dat er mondjesmaat geld binnenkomt op je rekening in plaats van elke maand een mooi vast bedrag van je werkgever, hebben we het bewust even niet.

Jammer alleen dat ik vanochtend alweer redelijks bijtijds een afspraak met een collega-coach had voor het ervaringen uitwisselen. (Ik ben me toch een partij aan het netwerken, dat wil je niet weten. Die radiostilte op dit blog is niet voor niks, ik heb het er druk mee mensen. Had ik dat punt al gemaakt?)

Dubbel jammer dat hij (ik noem geen namen, maar kijk maar eens op www.coach.. haha, geintje) vervolgens drie kwartier later kwam, wat in feite betekent dat ik drie kwartier** langer mijn roes uit had kunnen slapen.

** wilde ze eigenlijk in hoofdletters neerzetten, maar die was te heftig voor mijn restje kater, dus het is Italic geworden

En toen moest ik gelijk daarna ook nog naar mijn eigen coach. Waar de brakheid volgens mij enorm voor me heeft gewerkt, want die emoties die zaten al helemaal híer (houdt vlakke hand horizontaal tegen het gezicht, vlak onder de ogen) en konden er dus zo, hups, makkelijk uit.

Meest effectieve sessie ooit.

Leerpunt van de dag: Brakheid kan ook ergens goed voor zijn.