Gezond

Is dit nu een weblog over het opstarten van mijn eigen onderneming, voor overpeizingen over verlies en rouw, of een plek om vakantie-foto’s neer te zetten? Is het een kook-blog of gewoon een beetje om te klessebessen, ik weet het soms ook niet meer mensen.

Nu heb ik in ieder geval weer eens iets lekkers gemaakt uit een superleuk kook-of-eigenlijk-bak-boek, dus ik dacht ik deel het maar even. Het boek heet Lisette in Luilekkerland. Het staat vol met vegan recepten voor taarten en koekjes, waarin dus helemaal geen gebruik wordt gemaakt van ingrediënten van dierlijke afkomst, ook geen eieren of zuivel.

Op zich zijn we hier in huize S. en J. al vrij goed bezig met het minderen van onze vleesconsumptie.

En met we bedoel ik eigenlijk ik, want sinds mijn sabbatical en de vrije tijd die daar nu eenmaal bij hoort, ben ik toch zo’n beetje Hoofd Catering geworden hier in huis. Heerlijk rolbevestigend en iets waar J. maar al te graag en snel aan went volgens mij.

Mocht die coachingsonderneming van mij nu zomaar onwijs gaan lopen -wat natuurlijk ook gaat gebeuren- dan staan ons nog heel wat ‘verdeling huishoudelijke taken’-discussies te wachten.

Maar wie dan leeft, wie dan zorgt tenslotte.

Duss, laat ik dan toch maar weer eens tot mijn punt komen, uit het vegan boek, heb ik heden gemaakt:

Model-proof-candy!

Nou ben ik geen model off course, maar het idee is: relatief gezonde snoepjes, zonder geraffineerde suikers of 'slechte vetten' en zonder dieren dood te hoeven maken.

Ook altijd leuk als je iets helemaal zelf maakt en daarbij de fabrieksproducten/supermarkt over kan slaan natuurlijk.

                                                                                                   

Ik ben voor een deel van de ingrediënten meteen naar mijn plaatselijke notenboer geweest, hier op de hoek. Is toevallig wel de Beste Notenboer van Noord-Holland! (En 4^e van Nederland, hebben ze ook heel mooi en eerlijk erbij gezet. Nog steeds hartstikke knap natuurlijk.)

Daar heb ik verschillende gedroogde vruchten en gemengde noten gehaald, om ze vervolgens samen met de andere ingrediënten* in de keukenmachine fijn te malen tot een soort klef deeg.
Hier kun je dan weer balletjes van draaien en dan krijg iets wat er zo uit ziet:

Een soort gehaktballetjes dus, maar dan heel lekker zoet. Nog niet echt aantrekkelijk qua uiterlijk alleen.
Daarom heb ik de helft door geraspte kokos en de andere helft door cacao gerold (stond ook gewoon in het recept, niet dat ik nu met de eer ga strijken), en dan begint het pas echt ergens op te lijken: 

Wauw! Très Cool, niet? En superlekker dus.

Ik wil eigenlijk gelijk door met de kokosmakronen (zonder boter en suiker, maar met rijstsiroop!) maar ik ben bang dat ik die dan allemaal zelf ga opeten.
Gezond en duurzaam of niet, dat lijkt me toch ook niet de bedoeling.

Met de balletjes valt het tot nu toe erg mee, ik heb er sinds vanmiddag pas zes op, en nog negentien (!) over.
Ik mag er dus heus wel nog één of twee, vinden jullie ook niet? 


* Ik durf hier geen plagiaat te plegen en bovendien vind ik dat je gewoon het boek moet kopen. Je mag wel een keer komen proeven!