Poeh Poeh

Nou, dat je-eigen-onderneming-opstarten-gebeuren doe je er niet zo even bij, zeg!

Het is dat het zoveel positieve energie geeft, anders zou ik erg nog moe van worden.

Tenminste, ja, ik ben dus wel heel moe, maar dan dus blij moe, niet chagrijnig moe.

En vandaag dan weer specifiek: blij moe én brak, een prachtige combinatie, buiten de chocola-behoefte die daar bij hoort dan.

Maar, zeg nou zelf, bij welke gemoedstoestand hoort nu eigenlijk géén chocoladebehoefte..

Ik kan ‘m zo snel niet verzinnen in elk geval. Maar ik ben dan ook brak hè.

Dat komt van het gisteren tot sluit in café de Gaeper zitten en daarbij vieux cola’s drinken. Of eigenlijk niet in maar voor de Gaeper, want er moest ook ineens weer gerookt worden, dat effect hebben vieux-cola’s op mij. (En ik hóór je denken, vieux-cola’s WTF? Maar dit is een oud-hollandse kroeg en daar is vieux een zeer geaccepteerd drankje, en goedkoper dan rum bovendien. Dus.)

Ik had daar afgesproken met mijn website-bouw-vrouw, waar ik al weken zeer succesvol mee samenwerk, maar die ik nog niet live had ontmoet.

Was een groot succes en het is dus vrij laat geworden, voor een woensdagavond dan. Maar dat is dus één van de vele voordelen* van het zelfstandig ondernemerschap, gewoon op een doordeweekse dag eens ouderwets kroeghangen.

* Over het nadeel van zelf moeten zorgen dat er mondjesmaat geld binnenkomt op je rekening in plaats van elke maand een mooi vast bedrag van je werkgever, hebben we het bewust even niet.

Jammer alleen dat ik vanochtend alweer redelijks bijtijds een afspraak met een collega-coach had voor het ervaringen uitwisselen. (Ik ben me toch een partij aan het netwerken, dat wil je niet weten. Die radiostilte op dit blog is niet voor niks, ik heb het er druk mee mensen. Had ik dat punt al gemaakt?)

Dubbel jammer dat hij (ik noem geen namen, maar kijk maar eens op www.coach.. haha, geintje) vervolgens drie kwartier later kwam, wat in feite betekent dat ik drie kwartier** langer mijn roes uit had kunnen slapen.

** wilde ze eigenlijk in hoofdletters neerzetten, maar die was te heftig voor mijn restje kater, dus het is Italic geworden

En toen moest ik gelijk daarna ook nog naar mijn eigen coach. Waar de brakheid volgens mij enorm voor me heeft gewerkt, want die emoties die zaten al helemaal híer (houdt vlakke hand horizontaal tegen het gezicht, vlak onder de ogen) en konden er dus zo, hups, makkelijk uit.

Meest effectieve sessie ooit.

Leerpunt van de dag: Brakheid kan ook ergens goed voor zijn.