(jemig, wil je eens dramatisch beginnen, weet je geen getal te verzinnen, omdat, ja nou misschien staat er om de hoek wel nog een computer, in een kantoortje ergens, waarvan ik niet weet, en dan zou ik dus liegen..)
Ik ben dus in retraite, voor een weekje, ergens midden in de prachtige bossen bij Lage Vuursche. (je weet wel, dat dorpje met dat straatje met wel 30 pannekoekrestaurants)
En dat is niet in een klooster met nonnen en bezinning en 6 uur ’s ochtends op voor het gebed enzo, maar wel… ja, hoe leg ik dat uit.
Het is een beetje moderner, we zijn met 100 man, wandelen een beetje in het bos, gaan naar Satsang, (als je het wil weten, moet je het even googelen, ik kan het zo 1-2-3 niet uitleggen). Ondertussen mag een beetje contact met de buitenwereld best en je mail checken dus ook.
En dat is maar goed, want ik heb sinds mijn nieuwe loopbaan-site de lucht in is een compulsieve elk uur je e-mail checken gewoonte ontwikkeld. Omdat ik zoveel leuke reacties krijg op die site en dat is verslavend, ik zeg het je.
Ik heb het hier wel al weten terug te schroeven naar eens per dag.
Ik besefte me gisteren ook ineens dat dat een beetje jammer is eigenlijk.
Dat je eerst iets de wereld in stuurt vanuit enthousiasme, omdat je het graag wil delen. En dan vervormt zich dat op een gegeven moment op dat er iets te halen valt.
En dan wil je maar meer en meer positieve reacties, en vraag je je af waarom die en die eigenlijk nog niet gereageerd hebben.. Niet meer dan menselijk natuurlijk, maar wel een beetje zonde..
Nou, dat is dus een van de inzichten die je krijgt als je de hele dag doorbrengt zonder constante informatiestromen, tv, geklets, en 6 keer per dag nu.nl.
Mochten jullie daar niet op zitten te wachten, geen slecht idee om mij even te mijden de komende tijd, want zo zullen er ongetwijfeld meer volgen.
Maar, over een week ben ik weer thuis en dan ga ik binnen no-time gewoon weer heerlijk onbewust door het leven, no worries!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten