Amerika, bedankt

Het was me al eens verteld en nu kan ik het dan eindelijk ook uit ervaring zeggen: een jetlag sucks big time.

Ik heb niks-njet-nada kunnen slapen in het vliegtuig en ben nu zo’n 26 uur op.

Hmm, klinkt helemaal niet zo wereldschokkend eigenlijk nu ik het zo teruglees, maar het voelt goed fout kan ik je zeggen.

Vanmiddag hebben we na thuiskomst wel een dutje van 1 uur gedaan, om de ergste moeheid eraf te halen, maar daar kwam ik soort van ijlend en hallucinerend uit, dus dat was niet zo’n succes.

Het is nu 8 uur ’s avonds geweest en ik mag van J. nog steeds niet naar bed. Als ik niet zo moe was zou ik ‘m knock-out slaan om vervolgens toch gewoon te gaan slapen.

Wat naast de moeheid het meest aanwezig is, en misschien proefden jullie die energie al een beetje, is een soort onredelijke boosheid, iets van grote verontwaardiging, laten we zeggen Agressie.

Onredelijke boosheid heb ik op zich vaker.* Nu komt het alleen wel van heel diep. Toch uit het zich tot nu toe niet erg fysiek. Wel verbaal, met grof taalgebruik dat ik normaal alleen uitspreek bij de echt erge dingen, zoals het stoten van mijn kleine teen aan een poot van het bed.

Ik schrijf de scheldwoorden vanwege het netjes willen houden van dit blog niet op, maar ik denk er wel ongeveer elke zes woorden eentje bij, dat jullie het even weten.

* Nog een reden om mij niet tot Beste Reisgenoot 2011 te kronen (of elk ander jaar eigenlijk)

Want dan wel weer heel fijn was, vandaag hebben we weer zelf een maaltijd in een gewone Hollandse supermarkt bij elkaar geshopt en daarna in onze eigen keuken gekookt. Nou ja, het koken deed J voornamelijk. Met hem gaat het gek genoeg prima. Om razend van te worden..

Een home-cooked meal dus, met voor Amerikaanse begrippen hysterisch veel groente.

In de gemiddelde burgertent in de States leggen ze wat blaadjes ijsbergsla op een bordje, wellicht nog een schijfje komkommer, strooien er te veel geraspte kaas en een soort mega-croutons overheen, toppen het geheel af met een kopje dressing, en noemen dat een salade.

We hadden het daar helemaal mee gehad en hebben dus een tomaat-ui-knoflook-courgette-aubergine-paprika prutje gemaakt met bulgur en sla met tomaat, bosui en worteltjes. Negen verschillende groenten dus, draaien wij onze hand niet voor om, Amerika!

Al ga ik je ook wel missen hoor, Amerika. Vooral al die leuke lieve mensen in je winkels en restaurants die vragen hoe het met je gaat en waar je vandaan komt en zeggen dat ze Dutch People loven en dat ze ook in Amsterdam zijn geweest.

En die dan ook gaan vragen voor hoe lang je er bent en wat je allemaal hebt gezien en nog gaat zien. Dat je dan dus telkens opnieuw kan vertellen over San Fransisco en Berkeley en de Highway 1 langs de kust en Yosemite en Sequoia en Death Valley National Park. En Las Vegas en Zion en Bryce en Grand Canyon en Joshua Tree National Park en San Diego en LA.

En dat ze dan vet onder de indruk zijn omdat ze daar zelf misschien nog nooit zijn geweest.

Dat was best wel leuk eigenlijk, Amerika. Thanks hè!

En nu ga ik nog eens aan J. vragen of ik al naar bed mag.